red. Maria Rogiewicz, rok wydania: 2015 r.
Wydawca: Medycyna Praktyczna
W Polsce oficjalnie psychoonkologię wprowadzono do medycyny w 1992 roku, z chwilą powołania Polskiego Towarzystwa Psychoonkologicznego – choć oczywiście już wcześniej wielu psychologów i lekarzy dostrzegało konieczność świadczenia pomocy psychologicznej chorym na raka i realnie – w zakresie swoich indywidualnych możliwości – ją świadczyło.
Początki psychoonkologii w Polsce po wspomnianym 1992 roku były jednak dość trudne. Psycholodzy w większości bali się tematu, nie byli bowiem przygotowani do zmierzenia się z problemem cierpienia, śmierci czy też z różnorodnością zachowań osób dotkniętych chorobą nowotworową. Z kolei lekarze w większości lekceważyli problem, zapewniając o docenianiu jego znaczenia jedynie werbalnie.
Stopniowo jednak, w miarę częstości powtarzania szkoleń, konferencji czy publikacji artykułów w czasopismach fachowych sytuacja ta zaczęła się zmieniać. Ogromny wpływ wywarły także inicjatywy „oddolne”, podejmowane przez stowarzyszenia pacjentów, blogi internetowe prowadzone przez chorych, poruszanie tej tematyki w środkach masowego przekazu czy zapraszanie celebrytów do udziału w społecznych akcjach.
Od 2010 roku obserwuje się wielkie zmiany – problemy psychoonkologii włączono do Narodowego Programu Zwalczania Chorób Nowotworowych, psychoonkolodzy są proszeni o głos w dyskusji nad reformą opieki zdrowotnej w zakresie onkologii, zawód psychoonkologa wpisano na listę zawodów medycznych, podjęto starania o utrzymanie wysokiego poziomu przygotowania i doskonalenia profesjonalnego, organizując studia podyplomowe w dziedzinie psychoonkologii (są już prowadzone na 5 wyższych uczelniach) oraz tworząc system certyfikatów.
(…)
Ważne jest dostarczanie istotnych informacji na temat sposobów psychicznego reagowania na chorobę w zależności od wieku pacjenta, rodzaju nowotworu i sposobu leczenia.
Istotne wydaje się także przystosowanie chorego do trudnych sytuacji, wiedza dotycząca psychologicznych uwarunkowań przebiegu choroby czy też reakcji na somatyczne objawy.
Poszczególne rozdziały tego podręcznika mają spełniać właśnie to zadanie.
Prof. dr hab. n. med. Krystyna de Walden-Gałuszko.